Kişinin kendi iradesiyle kendisinin fiziksel varlığına son vermesi, yani intihar etmesi, yaşamındaki uzun süreli olumsuz ilişkilerin ve deneyimlerin kişinin benliğinde yarattıkları kızgınlıkların ve kırılmaların birikiminin bir sonucu olabildiği kadar, kısa süreli ve ani olumsuz ilişki, deneyim ve olayların benlikte yaratıkları bir kızgınlık ve kırılmanın sonucunda da olabilmektedir. Başka bir deyişle, uzun bir sürece yayılmış birikimli sosyal, ekonomik ve kültürel faktörlerin yol açtıkları olumsuz ilişki ve deneyimler kadar, içinde yaşanılan toplumsal çevrede ortaya çıkmış olan ani ve beklenmedik sosyal, ekonomik ve kültürel değişim ve dönüşümler de intihar eylemine yol açmış olabilirler. Tezahürü veya dışavurumu itibarıyla bireysel psikolojik bir olgu özelliği gösteren intihar eyleminin arkasında yatan nedenler, genel itibarıyla sosyal, ekonomik ve kültürel özelliklere sahiptirler. Başka bir deyişle neden-sonuç çerçevesi içinde intihar, sosyal psikolojik bir olaydır. Kişi veya bireye has ve bu kişi veya birey tarafından gerçekleştirilen bir eylem olarak psikolojik, fakat bu eylemin arkasında yatan, eyleme yol açan ve tetikleyen koşullar anlamında sosyolojik bir olaydır. Dolayısıyla bu çalışmada benimsenmiş olan perspektif, intihar eylemini ve bu eylemi gerçekleştiren kişiyi içinde yaşamış olduğu toplumsal çevreden yalıtılmış ve kendi içine kapatılmış bir gerçeklik olarak değil, tam tersine, hem intihar eylemini gerçekleştirmiş kişiyi ve hem de eylemin kendisini sosyal, ekonomik ve kültürel bir örüntüler ve ilişkiler çerçevesini içermektedir. Sıradan ve gündelik zihinlerde "gizemli", "ürkütücü" ve "korkunç" bir etki yaratan intihar eylemi, toplumsal gerçekliğin tarihsel ve uzamsal boyutlardaki ekonomik, sosyal ve kültürel özelliklerin kesiştiği farklı zaman ve kültürel uğrakların kendilerine has ayırt edici özellikleri itibarıyla da toplumsal olarak tezahür eden bir olgudur.
